شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | آزمون شماره 9742

سعادت به بخشایش داور است               نَ در چن/گِ بازو /ی زو را/ورست

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم تو را           ور قص د آ/ زا رم کنی/ هر گز نیا / زارم  تو را

هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود               وا ر ه د / از حد ج هان/ بی ح د و ان / دا زه شَ ود

دریادلان راه سفر در پیش دارند                 پا  در  رکا / ب راهوا / رِ خویش دا / رَند

هین سخنی تازه بگو تا دو جهان تازه شود / وارهد از حدّ جهان بی‌حد و اندازه شود

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی / ز بامی که برخاست مشکل نشیند

گر مطیع خدمتت را کفر فرمایی بگوید / ور حریف مجلست را زهر فرمایی بنوشد

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا / وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند

نکوهش مکن چرخ نیلوفری را / برون کن ز سر بادِ خیره‌سری را

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی / ز بامی که برخاست مشکل نشیند

هزاران در از خلق بر خود ببندی / گرت باز باشد دری آسمانی

تو معذور داری به انعام خویش / اگر زلّتی آمد از کردِ من

شش، بَسی

هشت، م با هَر

شش، بِسَر بُردَم

هشت، ‌دَمَی یام