شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس دوازدهم : کاوه ی دادخواه | آزمون شماره 489

صنف و گونه، افراط و تفریط، محوّطه و صحن          

سترگ و عظیم، حلقه و طوق، تلبیس و نیرنگ

متلألئ و درخشان، هرب و نزاع، خوالیگر و طبّاخ       

ثقت و اعتماد، طاعنان و عیب جویان، تلمّذ و شاگردي

هر چه از آن خلط و خون زیبا بود / مبتلای آن شدن بیجا بود

جهان پیر رعنا را ترحم در جبلیت نیست / ز مهر او چه میپرسی در او همت چه می بندی 

در مصاف دشمنان گر با کمان شورش گرفت / مرد در جوشن بلرزد پیل در بر گستوان

غبغب سیمین که کمر بست از آب / قوس و قزح شد ز تف آفتاب

برآمد بر آن تخت فرخ پدر / به رسم کیان بر سرش تاج زر ( ملی)

ورا بود جهان سالیان پانصد / نیفکند یک رورز بنیاد بد (خرق عادت)

ز زین برگرفتش به کردار باد / زدش بر زمین، داد مردی بداد ( قهرمانی)

نشست از بر زین چو کوهی بزرگ / که بنهد بر پشت پیلی سترگ (خرق عادت)

سعدیا عشق نیامیزد و شهوت باهم /  پیش تسبیح ملائک نرود دیو رجیم

عجب از کشته نباشد به در خیمه دوست ،/عجب از زنده که چون جان به در آورد سلیم

خاک را زنده کند تربیت باد بهار /سنگ باشد که دلش زنده نگردد به نسیم

همچون دو مغز بادام اندر یکی خزینه / باهم گرفته انسی و ز دیگران ملالی