شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هشتم : در کوی عاشقان | آزمون شماره 151

روضه خلا برین خلوت درویشان است/مایۀ محتشمی خدمت درویشان است

قلندران حقیقت به نیم جو نخرند/قبای اطلس آن کس که از هنر آری است

چون اول خط نقطه بد و آخر نقطه/ خود را تبع گردش پرگار مدارید 

دردی کشیم و تا به نباشیم مرد دین/بر اهل دین به کفر مباحات می کنیم 

برفت سایه درویش و سطرپوش قریب /  بپوش بار خدایا به عفو ستارش

همین جراهت و غم بود کز فراق رسول /  به روزگار مهاجر رسید و انسارش

رضا به حکم غزا گر دهیم و گر ندهیم /  ازین کمند نشاید به شیرمردی رست

غزای حکم عزل بود روز ختم امل / دگر چه فایده تکرار ذکر و کردارش

لاف زنم لاف که تو ، راست کنی لاف مرا/ ناز کنم ناز که من ، در نظرت معتبرم (تکرار)

شدم در عشق پیر و او جوانی می‌کند با من/ ندارد عشق چون پیری بیا من هم جوان گردم (معطوف)

الم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت/ فتنه‌انگیز جهان غمزۀ جادوی تو بود (معطوف)

باده خور باده به بانگ نی و فتوای حکیم/ زان که دل درد تو را چاره شراب است شراب (تکرار)

بر دکان بنشست فارغ خواجه‌وش
 

چه خوش گفت فردوسی پاکزاد
 

ما همه بلبلان شیداییم
 

آفتابی تو و من ذرۀ مسکین ضعیف

دو

سه

چهار

یک