شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 9890

شعر این دوره از نظر سبک گویندگی و موضوع تنوع یافت.

از ویژگی‌های شعر فارسی در این دوره تأثیرپذیری برخی از شاعران از ادبیات عرب و مضامین شعری آن است.

مدح، هجو، طنر، وعظ و حکمت، داستان‌سرایی، تغزل و حماسه برخی از شاخه‌ها و رشته‌های شعر در این دوره است.

با خروج شعر از دربارها و ورود آن به خانقاه‌ها دامنۀ موضوعات شعر محدود شد.

ای نفس میان منافع و مضار خویش فرق نمی‌کنی، و خردمند چگونه آرزوی چیزی در دل جای دهد که رنج و تبعت آن بسیار باشد و انتفاع و استمتاع اندک؟

پس تو خویشتن را از جمع نادان‌تر کسی دان که چون خود را نادان شناختی، دانا گشتی، و دانا کسی باشد که بداند که نادان است و عاجز.

و من به حکم این مقدمات از علم طب تبرّمی نمودم و همّت و تهمت به طلب دین مصروف گردانید و الحق راه آن دراز و بی‌پایان یافتم، سراسر مخاوف و مضایق.

من چون به تو پیوستم، باید که ترحیبی تمام و اجلالی به‌سزا رود، تا قاصدان من به مشاهده‌ی آن بر لطف حال مصافات و استحکام عقد موالات واقف شوند.

گر دگر هم‌چون سنایی صید زارم هست نیست/ یا اگر شیریست او آنگه شکارم نیست هست

جانا ز لطف ایزدی گر بر دل و جانم زدی/ هرگز نگویی انوری، روزی وفادارم تو را

جواب آن غزل مولوی است این صائب/ ز عمر یک‌شبه کم گیر و زنده‌ دار، مخسب

دور سخا را به تمامی رسان/ ختم سخن را به نظامی رسان