شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 98

برگ بی‌برگی بود ما را نوال/ مرگ بی‌مرگی بود ما را حلال

ای آن که جهان را همه فخر از حسب توست/ وی آن که شهان را همه فخر از نسب توست

ای روی تو کوکب جهانآرایی/ وی بوی تو اشهب روانآسایی

محبوسم و طالع است منحوسم/ غمخوارم و اختر است خونخوارم

شیطان با مخلصان بر نمی‌آید و سلطان با مفلسان.

هر که به زیردستان نبخشاید، به جور زبردستان گرفتار آید. 

عقل گفت: من دبیر مکتب تعلیمم، عشق گفت: من عبیر نافۀ تسلیمم. 

ورد شکفته نکوست و درد، نهفته.

صولت برد آرمیده بود و اوان دولت ورد رسیده.

توانگری به هنر است نه به مال؛ و بزرگی به عقل است نه به سال.

ارادت بیچون، یکی را از تخت شاهی فرود آرد و دیگری را در شکم ماهی نکو دارد.

دل به غیر او نبستیم و ره به غیر او نبردیم.

ای شخص تو عصمت مجسم/ وی ذات تو رحمت مصوّر

بی یاد تو ذکرها مزوّر/ بی نام تو وردها مبتّر

چون روح ز عیب‌ها منزّه/ چون عقل ز نقص‌ها مقدُس

ای همه هستی ز تو پیدا شده / خاک ضعیف از تو توانا شده

دانه باشی مرغکانت برچنند/ غنچه باشی، کودکانت برکنند

برند از برای دلی بارها/ خورند از برای گلی خارها

ای ثنای تو سروران را ورد/ وی لقای تو اختران را فال

ای منوّر به تو نجوم جمال/ وی مقرّر به تو رسوم کمال