شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 19136

آن لعل دلکشش بین وان خنده دل آشوب / وان رفتن خوشش بین وام گام آرمیده

ای مست شب‌رو کیستی، آیا مه من نیستی / گر نیستی پس چیستی؟ ای همدم تنهای دل

دامن‌کشان همی‌شد در شرب زر کشیده / صد ماهرو ز رشکش جیب قصب دریده

نه از روی تو ام روی جدایی است / نه با روی تو روی بی‌وفایی است

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی / غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

در چشم منی و غایب از چشم / ز آن چشم همی‌کنم به هر سو

خدا را بر آن بنده بخشایش است / که خلق از وجودش در آسایش است

هر شب چو چراغ چشم دارم / تا چشم من و چراغ من کو

ب، ت، الف، ث، پ 

الف، ت، ث، پ، ب

الف، ث، پ، ت، ب 

 ب، الف، ث، پ، ت

چه مهره باخت ندانم سپهر دشمن‌خوی/ که دور کرد به دستان ز دوستان ما را (جناس، تلمیح)

چون توانم شد از اینجا که غمش موی‌کشان/ دلم آورد و به زنجیر فروبست اینجا (تشخیص، کنایه)

دل مسکین مرا نیست در اینجا قدری/ زانک صد دل چو دل خستۀ من هست اینجا (واج‌آرایی، واژه‌آرایی)

روی از تو نپیچم وگر از شست تو آید/ همچون مژه در دیده کشم تیغ بلا را (تشبیه، کنایه)