شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 10371

ژاله از نرگس چکید و برگ گل را آب داد / وز تگرگ نازپرور مالش عنّاب داد

از صدف ریزد گهر وز پسته دُر آید برون / چون شود گرم تکلم لعل خندان شما 

بتا و تازه بهارا تویی که عارض تو / طراوت گل و بوی بهار من دارد 

ز سنبل کرد بر گل مُشکبیزی / ز نرگس بر سمن سیمابریزی 

ژاله از نرگس چکید و برگ گل را آب داد / وز تگرگ نازپرور مالش عنّاب داد  ( ۵ استعاره )

چو تَنگ شکر در عقیق آورم / ز پسته شراب رحیق آورم ( ۳ استعاره )

هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود / هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود (۱ استعاره )

چهره باغ به خونابه فرو می‌شستم / دهن چشمه پر از لؤلؤی تر می‌کردم ( ۴ استعاره )

چون بگویی بفشانی گهر از حقۀ لعل / چون بخندی بنمایی ز شکر مروارید (۳ استعاره)

در جواب از تنگ شکّر قند ریخت / شکّر از لب‌های شکّرخند ریخت (۳ استعاره)

به خنده ای بت بادام چشم شیرین لب / شکر بریزد از آن پسته دهان که تو راست (۳ استعاره) 

یک سر به پای همت از این دامگاه دیو / چون مرغ برپرید و مقر بر قمر کنید (۳ استعاره)