شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 915

از ابر نوبهار چو باران فرو چکید / چندین هزار لاله ز خارا برون دمید

از تهیدستی است در مغز چنار این پیچ و تاب / چشم ظاهربین ز بی‌دردی کند جوهر حساب 

با دو رویان، یک جهت یک‌رنگ نتواند شدن / پیش عارف خار از گل‌های رعنا بهتر است

درد و داغ عشق دارد از بهشتم بی‌نیاز / در دل دوزخ سر از کوثر برون آورده‌ام

آمیزش زبان فارسی با دیگر زبان‌ها، نگارش لغت‌نامه‌ها را در این دوره رواج داد.

کاربرد شعرهای ضعیف در متن کتاب‌های نثر رایج شد.

آوردن تتابع اضافات در مقام تعارف و تمجید از بزرگان یا به سبب قرینه پردازی و موازنه

استفاده از آیات، احادیث و عبارات عربی رواج بیشتر یافته است.

شوق، چون پا در رکاب بی‌قراری آورد /  می‌توان با اسب چوب از آتش سوزان گریخت

غم اگر به کوه گویم بگریزد و بریزد / که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری

بخیۀ کفشم اگر دندان‌نما شد عیب نیست /  خنده می‌آرد همی بر هرزه‌گردی‌های من 

بحر تا سیلاب را صافی نسازد، بحر نیست /  هر که ما را در جوانی پیر سازد، پیر ماست

فراوانی لغات ترکی و مغولی

مطابقت صفت و موصوف به تقلید از عربی

آوردن جملات کوتاه 

آوردن تتابع اضافات در مقام تعارف و تمجید از بزرگان یا به سبب قرینه‌پردازی و موازنه

حکومت صفوی به شعر مدحی و درباری و عاشقانه بهایی نمی‌داد و از طرف دیگر با آموزه‌های سنتی عرفانی در تضاد بود.

شاعران به موضوع‌هایی مثل اندرز، مضمون‌آفرینی و باریک‌اندیشی روی آوردند.

شعر از تصرف شاعران باسواد و آگاه به فنون ادب خارج شد.

دایرۀ واژگان شعر محدود شد و بسیاری از لغات ادبی قدیم وارد صحنۀ شعر شد.