شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - فارسی 2 | آزمون شماره 8193

«ماند» فعل مضارع و سوم شخص مفرد است که مفعول ندارد.

 نقش دستوری «سیر» در انتهای بیت، مسند است.

 بین دو «چو» در بیت جناس تام وجود دارد.

واژه «وا مانده»، نقش دستوری متمّم گرفته است.

نوشته، نویسنده، نوشتنی، نویس

نوشته، نویسنده، نوشتنی، بنویس

نویسنده، نوشته، نوشتنی، بنویس

نویسنده، نوشتنی، نوشته، نویس

هر سر موی تو را با زندگی پیوندهاست / با چنین دلبستگی از خود بریدن مشکل است

بی‌قراران هر نفس در عالمی جولان کنند / همچو بوی گل به یک‌جا آرمیدن مشکل است

هر‌که گردانید از دنیای رهزن روی خویش / بی‌تردّد پشت بر دیوار منزل داده است

خار صحرای علایق نیست دامن‌گیر من / گردبادم، ریشه من بال پرواز من است

کمند از رهی بستد و داد خم / بیفگند خوار و نزد هیچ دم

جان ز سنگ و دل ز آهن کن که با نازک‌دلی / زحمت خار از گل بی‌خار می‌باید کشید

خاری از اغیار بهر یار می‌‌باید کشید / ناز خورشید از در و دیوار می‌باید کشید

ولیکن نه پرمایه جان است و تن / همان خوار گیرم بپوشم کفن

آن شد که بار منت ملاح بردمی / گوهر چو دست داد به دریا چه حاجت است

محتاج قصه نیست گرت قصد خون ماست / چو رخت از آن توست به یغما چه حاجت است

ای عاشق گدا چو لب روح‌بخش یار / می‌داندت وظیفه، تقاضا چه حاجت است

ای عافیت تمنّا مگذر ز خاکساری / این شیوه یادگارست از روزگار طفلی