شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 9198

خورشید چراغدان و عالم فانوس / ما چون صُوَریم کاندر او حیرانیم

اگر چه دوست به چیزی نمی‌خرد ما را /  به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست

من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان / قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو

چو در عالم زدی تو آتش عشق / جهان گشته است هم‌چون دیگ حلوا

هستند از طریق مساوات نزد عقل / جاه تو و فلک چو دو مصراع مثنوی

ساغری نوش کن و جرعه بر افلاک فشان / چند و چند از غم ایام جگرخون باشی

بخت جم و کاووس، عنانش به کف توست / پیش آمدن از بخت کشش از طرف توست

شب دراز به مژگان، ستاره می‌شمرم / ورت ز من نکند باور از ثریا پرس