شرکت در آزمون آنلاین فارسی (ششم)  - ستایش: به نام آن که جان را فکرت آموخت | آزمون شماره 19

فضل خدای را که تواند شمار کرد؟ / یا کیست آن که شکر یکی از هزار کرد؟

ز فضلش هر دو عالم گشت روشن / ز فیضش خاک آدم گشت گلشن

به نزد آن که جانش در تجلّی است / همه عالم کتاب حق تعالی است

خرد را نیست تاب نور آن روی / برو از بهر او چشم دگر جوی

گل بی رخ یار خوش نباشد

کام خود آخر عمر از می و معشوق بگیر

وه وه آن غمزه‌ی به موقع او

غلام نرگس مست تو تاجدارانند

هر کسی روی تو را برحسب بینش خویش/ نسبتی کرده به چیزی و تو چیز دگری

 در او هر چه بگفتند از کم و بیش/ نشانی داده‌اند از دیده‌ی خویش

 ای برتر از خیال و قیاس و گمان و وهم/ وز هرچه گفته‌‌اند و شنیدیم و خوانده‌ایم

 آن کس است اهل بشارت که اشارت داند/ نکته‌ها هست بسی محرم اسرار کجاست

خرد را نیست تاب نور آن روی

ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید

هنگام فرودین که رساند ز ما درود

هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند 

بیت اول یک جمله‌ی خبری و یک جمله‌ی امری دارد.

«تاب» در بیت دوم به معنی توان است.

خداوند در تمام آفریده‌هایش متجلّی است.

آدمی هرگز نمی‌تواند به معرفت الهی دست پیدا کند.