شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 5425

بهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه / که از پای خمت یکسر به حوض کوثر اندازیم

می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم / چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم

غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل / شاید که چو وا بینی خیر تو در این باشد

ماه و خورشید به منزل چو به امر تو رسند / یار مه‌روی مرا  نیز به من باز رسان

عشق می خواهم از ان سان که رهایی باشد / هم از آن عشق که منصور سر دارش برد

عشق یعنی قلم از تیشه و دفتر از سنگ / که به عمری نتوان دست بر آثارش برد

شوکتی بود در این شیوۀ شیرین روزی / عشق بازاری ما رونق بازارش برد

سودا مپز که آتش غم در دل تو نیست / ما را غم تو برد به سودا تو را  که برد

عشق‌بازی را تحمل باید ای دل پای‌ دار / گر ملالی بود بود و گر خطایی رفت رفت

لذت فقر چو باده‌ست که پستی جوید / که همه عاشق سجده‌ست و تواضع سرمست

عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار / عهد با پیمانه بندم شرط با ساغر کنم

چون تیغ به دست آری مردم نتوان کُشت / نزدیک خداوند بدی نیست فرامشت

قوت بازوی پرهیز به خوبان مفروش                 که در این خيل حصاری به سواری گیرند

رقص بر شعر نر و ناله نی خوش باشد               خاصه رقصی که در آن دست نگاری گیرند

حافظ ابنای زمان را غم مسکینان نیست            زین میان گر بتوان به که کناری گیرند

خوش گرفتند حریفان سر زلف ساقی                گر فلکشان بگذارد که قراری گیرند