شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 769

راه عشق تو راه پر آسیب/ درد عشق تو درد بی درمان

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

درد عشق تو کسی درک نکرد/ حرف قلب تو کسی دوست نداشت

نقش خورنق است همه باغ و بوستان/ فرش ستبرق است همه دشت و کوهسار

تناسب

واج‌آرایی

ترصیع

تکرار

در بدایت بند و چاه بود؛ در نهایت تخت و گاه بود.

جان ما را صفای خود ده و چشم ما را ضیای خود ده.

در دل‌های ما جز تخم محبت مکار و ما را به ما وامگذار.

نیک بخت آن که خورد و کشت و بدبخت آن که مرد و هشت.

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

راه وصل تو راه پر آسیب/ درد عشق تو درد بی درمان

چند پرسی ز من چیستم من؟/ نیستم نیستم نیستم من

بشر ماورای جلالش نیافت/ بصر منتهای جمالش نیافت

ابر نیسان باغ را در لؤلؤ لالا گرفت/ باد بستان دشت را در عنبر سارا گرفت 

به لطف اگر بخرامد هزار دل ببرد/ به قهر اگر بستیزد هزار تن بکشد 

چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت/ چرا ندهم؟ دهم جان در وصالت

زین عصا تا آن عصا فرقی است ژرف/ زین عمل تا آن عمل راهی شگرف