شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 18671

بخندد همی باغ چون روی دلبر/ ببوید همی خاک چون مشک اذفر

بسی رنج بردم در این سال سی/ عجم زنده کردم بدین پارسی

با من بگو تا کیستی؟ مهری بگو، ماهی بگو/ خوابی؟ خیالی؟ چیستی؟ اشکی بگو، آهی بگو

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکیّ و خدایی/ نروم جز به همان ره که توام راه نمایی

عشق چه و مرتبه عشق چیست؟ = عِشق چِهُ مَرتَبِ یِ عِشق چیست؟

از این باد ار مدد خواهی، چراغ دل برافروزی = اَزین بادَر مَدد خاهی چِراغِ دِل بَرَفروزی

دست از مس وجود چو مردان ره بشوی = دست از مسِ وُجود چُو مردان رَ بِشوی

اگر جنگ خواهی و خون ریختن = اگر جَنگ خواهی وَ خون ریختَن

صادق آمد گفت او وز ماه دور افتاده‌ام: $---U---U---U-$

پیش آر نوشانوش را از بیخ برکن هوش را: $---U----U---U--$

منشین با دو سه ابله که بمانی به چنین ره: $--UU--UU--UU--UU$

بگیرم ادب را ببندم دو لب را: $-U--U--U--U$

هم‌نشینی با خدا خواهی اگر در عرش رب/ در درون اهل دل جا کن، کمال این است و بس

به فردا می‌دهی هر دم، مرا امید و می‌دانم/ که در شب‌های سودایت، امیدی نیست فردا را

جوابش گفت گفتا دام دارم/ ولی سیمرغ می باید شکارم

مجنون که به دیوانه‌گری شهرۀ شهر است/ در دشت جنون همسفر عاقل ما بود