شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوم: از آموختن، ننگ مدار | آزمون شماره 18714

باده خور غم خور و پند مقلّد مینوش/اعتبار سخن عام چه خواهد بودن 

چو مستم کرده ای مسطور منشین/چو نوشم داده ای زهرم منوشان 

شود غزالۀ خورشید صیدلاغرمن/ گر آهویی چو تو یکدم شکار من باشی 

گرچه راهیست پر از بیم ز ما بر دوست/رفتن آسان بود از واقف منزل باشی 

چهار

سه

دو

یک

در کنج خلوتی از برزن دو خروس بال و پر افراشته و گرد برانگیخته.  (ماضی نقلی)

خسرو موسیقی ایرانی، آواز را از مرحوم درویش خان آموخته بود. (ماضی التزامی)

در وقت ناایمنی از بیگانه، به مقدار ناایمنی خویش را از وی ایمن گردان.(نهی)

حرام از یک کف دست کاغذ و یک بند انگشت مداد که خسرو به مدرسه بیاورد.(ماضی ساده)