شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 2222

در بدایت بند و چاه بود؛ در نهایت تخت و گاه بود.

جان ما را صفای خود ده و چشم ما را ضیای خود ده.

در دل‌های ما جز تخم محبت مکار و ما را به ما وامگذار.

نیک بخت آن که خورد و کشت و بدبخت آن که مرد و هشت.

ای منور به تو نجوم جلال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

بوستانی است صدر تو ز نعیم/ و آسمانی است قدر تو ز جلال

خدمت تو معوّل دولت/ حضرت تو مقبّل اقبال

شد مزیّن به تو مقام و محل/ شد مزیّن به تو حرام و حلال

همیگرید از او گردون بسان دیدۀ وامق/ همیخندد از او صحرا بسان چهرۀ عذرا 

ای منور به تو نجوم جمال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

ببین آن روی اگر بر سرو بستانت قمر باشد/ ببین آن زلف اگر بر ماه مشکینت کمر باشد

به رشک مجلس او کارنامۀ مانی/ به رشک محفل او بارنامۀ ارژنگ 

شیطان با مخلصان بر نمی‌آید و سلطان با مفلسان.

هر که به زیردستان نبخشاید، به جور زبردستان گرفتار آید. 

عقل گفت: من دبیر مکتب تعلیمم، عشق گفت: من عبیر نافۀ تسلیمم. 

ورد شکفته نکوست و درد، نهفته.

دو 

سه

یک 

چهار