شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8956

گر چو فرهادم به تلخی جان برآید باک نیست / بس حکایت‌های شیرین باز می‌ماند ز من

تو سرو جویباری، تو لاله بهاری /  تو یار غم‌گساری تو حور دل‌ربایی

ناوک چشم تو در هر گوشه‌ای / هم‌چو من افتاده دارد صد قتیل

نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار / چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

تو شمع انجمنی یک زبان و یکدل شو / خیال و کوشش پروانه بین و خندان باش

در چنگ تو همچون نی می‌نالم و می‌زارم / بر بوی تو همچون عود می‌سوزم و می‌سازم

ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا / گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

از دیده گر سرشک چو باران چکد رواست / کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر

دیوان حافظی تو و دیوانۀ تو من / اما پری به دیدن دیوان نیامدی

صد شکن بر زنگبار انداخته / سنبل زنگی ‌وش هندوی تو

گر چه خورشید فلک چشم و چراغ عالم است / روشنایی‌بخش چشم اوست خاک پای تو

آخر چه معنی آرم از آن آفتاب ‌ْروی / کاو بوی خود به صبح‌دم از من دریغ داشت