شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17843

در این عصر، به‌ویژه شهر اصفهان در حکم مرکز ادبی این عصر به‌شمار می‌رفت.

خواجوی کرمانی از غزل‌پردازان برجستۀ این دوره است؛ شاعری که غزل‌های او بر حافظ نیز تأثیرگذار بوده است.

مثنوی «جمشید و خورشید» سلمان ساوجی به شیوۀ داستان‌های مولانا سروده شده است.

لحن سخن عبید زاکانی گزنده و طنزآمیز است و در غزل او، فرهنگ گذشتۀ ایران با همۀ کمال ایرانی _ اسلامی خود رخ می‌نماید.

آنچه می‌خواهند از دنیا، به ایشان رو نهد / رو به دنیا کردگان گر پشت بر دنیا کنند (توصیه به دنیاطلبی)

نکته‌ای کان جست ناگه از زبان / هم چو تیری دان که جست از آسمان (سفارش به نگهداشتن زبان)

چون حباب ار ز آب دلشادی / زود میری از آنکه پر بادی (سرزنش غرور)

 گریه شمع همه شب نه که از درد سرست / چون ز سر رست همه نور شد از گریه برست (نفی خود بینی و ترک خودخواهی)

ستایش خرد در ابیات، مشهود است.

وجود واژگان کهن و کاربردهای تاریخی

روان بودن و سادگی زبان شعر و به‌کاربردن ضمیر شخصی برای غیر انسان

وجود آرایه تضاد و نبودن آرایه کنایه

در خیمه تن که سایبانی است تو را / هان تکیه مکن که چارمیخش سست است

ساقی غم فردای حریفان چه خوری / پیش آر پیاله را که شب می‌گذرد

تو زر نه‌ای ای غافل نادان که تو را / در خاک نهند و باز بیرون آرند

گر ابر چو آب، خاک را بردارد / تا حشر همه خون عزیزان بارد