شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 12: گذر سیاوش از آتش | آزمون شماره 5052

تا به کی گرم کنی رخش قضا جولان را / تنگ کردی به دلیران جهان میدان را 

عاقبت خشت سرای دگران خواهد شد / ای که شدّاد صفت سرزده ای ایوان را 

گر رعیت به هواداری سلطان نرود/ اعتباری نبود سلطنت سلطان را 

ایمنی خواهی اگر رشتۀ ایمان به کف آر / عاقل آن نیست که کامل نکند ایمان را 

چو دریا و چون کوه و چون دشت و راغ / زمین شد به کردار روشن چراغ

که چون شب شود ما شبیخون کنیم / همه دشت و هامون پر از خون کنیم

همه دشت سرتاسر آهرمن است / و گر اژدها خفته بر جوشن است

ز خون دشت گفتی میستان شده است / ز نیزه هوا چون نیسان شده است

چنین گفت موبد به شاه جهان / که درد سپهبد نماند نهان (روحانی زرتشتی - سردار سپاه)

که هرچند فرزند هست ارجمند / دل شاه از اندیشه باید گزند (گرامی و عزیز - آسیب و صدمه)

جهان‌دار سودابه را پیش خواند / همی با سیاوش به گفتن نشاند (پادشاه - احضار کردن)

پراندیشه شدجان کاووس کی/ ز فرزند و سودابه نیک‌پی  (مخفف «که ای» - نیک‌ سرشت)

سانتاماریا، منطق الطّیر، شاهنامه، دری به خانهً خورشید 

تیرانا، در حیاط کوچک پاییز در زندان، منطق الطّیر، ارمیا

ارمیا، دری به خانهً خورشید، سندبادنامه، منطق الطّیر 

گلستان، منطق الطّیر، در حیاط کوچک پاییز در زندان، دری به خانهً خورشید