شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 21616

۲ بار

۳ بار

۴ بار

۵ بار

گفتم بگریم تا ابل چون خر فروماند به گل / وین نیز نتوانم که دل با کاروانم می‌رود

شب تا سحر می‌نغنوم و اندرز کس می‌نشنوم / وین ره نه قاصد می‌روم کز کف عنانم می‌رود

با چشم پرنیرنگ او حافظ مکن آهنگ او / کان طرّه‌ی شبرنگ او بسیار طرّاری کند

زان نور همه عالم هر شیوه‌ همی‌نالم / تا بشنود احوالم ای دوست مخسب امشب

نرگس مست نوازشگر مردم‌دارش / خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد

دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد / کز حضرت سلیمان عشرت اشارت آمد

آن یار کزو خانه‌ی ما جای پری بود / سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود

صبا به چشم من انداخت خاکی از کویش / که آب زندگی‌ام در نظر نمی‌آید

طیران مرغ دیدی تو ز پای‌بند شهوت / به در آی تا ببینی طیران آدمیت (واژه‌آرایی)

همچو زلف سیاه سرکش هندو / بر سر آتشم فکند و رها کرد (تشبیه)

خون شد دلم از دست سر زلفت و کس نیست / کانصافم از آن هندوی شب‌رنگ بگیرد (واج‌آرایی)

خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد / ساحت کون و مکان عرصه میدان تو باد (جناس همسان)

در دهن لاله باد، ریخته و بیخته / بیخته مشک سیاه ریخته درّ ثمین (ثمین: گرانبها)

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست / لیک کس را دید جان دستور نیست

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی / از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

گوهر از گفتار بارم، زر ناب از روی زرد / گنج‌ها دارم به کنج عزلت از این کیمیا