شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 16: کباب غاز | آزمون شماره 332

به روی سیل گشادیم راه خانۀ خویش / به دست برق سپردیم آشیانۀ خویش

گرفتم کاکلت را بر سرم افتاد سودایت / به دست خویشتن خود را بلای بر سرم آورد 

بکشی به شست خویشم بکشی به دست خویشم / بکش و بکش که جانم به فدای دست و شستت

گرفتم آن سر زلف و کشیدم صد گرفتاری / به دست خویش خود را مبتلا کردم ندانستم

ترفیع رتبه/ کباب قاز /ظروف عاریه

جوان دیلاق/ بدبخت و بدقواره/ صلهٔ ارحام

لهذا/ کریه/ لات و لوت

تک و پوز/ واترقیده است/اصتیصال

با حال استیصال پرسیدم: پس چه خاکی به سرم بریزم؟

گفت: خودتان را بزنید به ناخوشی و بگویید طبیب غدقن کرده، از تخت پایین نیایید.

تو رفقای مرا نمیشناسی. بچه قنداقی نیستند که هرچه بگویم آن ها هم باور کنند.

کم کم وقتی درست آن را در زوایا و خفایای خاطر نشخوار کردم معلوم شد آن قدر ها هم نامعقول نیست.

نیست خصمی آدمی را غیر خود چون عنکبوت  / بهره‌ی طاووس از پا، بیش از بال خود است

می‌کند در راه خود دام گرفتاری به خاک / دیده‌ی هر کس که چون طاووس دنبال خود است

 طاووس ز نقش پر خود دام به دوش است / «بیدل» چه عجب گر ز هنر در قفس افتم

گذشت عمر چو طاووس در پر افشانی /  دلی نجستم از آیینه خانه‌ی نیرنگ