شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | آزمون شماره 179

گوشه ابروی توست منزل جانم / خوشتر از این گوشه پادشاه ندارد 

ای یوسف خوش نام ما، خوش می روی بر بام ما / ای درشکسته جام ما، ای بردريده دام ما

در عدم هم ز عشق، بویی هست / گل، گریبان دریده می آید

طبعی به هم رسان که بسازی به عالمی / یا همتی که از سر عالم توان گذشت

هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل/ هر کو شنید گفتا لله درُّ قایل 

ای صبح شب‌نشینان جانم به طاقت آمد/ از بس که دیر کردی چون شام روزه‌داران

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی/ کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را 

شاه عالم را بقا و عز و ناز/ باد و هر چیزی که باشد زین قبیل 

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا/ وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم تو را/ ور قصد آزارم کنی، هرگز نیازارم تو را

دریادلان راه سفر در پیش دارند/ پا در رکاب راهوار خویش دارند

گر جان عاشق دم زند، آتش در این عالم زند/ وین عالم بی‌‌اصل را چون ذره‌‌ها بر هم زند

به آزادگی پیش رو چون بمردی/ به مخبر پسندیده همچون به منظر

بسی رنج بردم در این سال سی/ عجم زنده کردم بدین پارسی

ور از جهل غایب شدم روز چند/ کنون کامدم در به رویم مبند

سعادت به بخشایش داور است/ نه در چنگ و بازوی زورآور است

نباید دل از دست مردم ربود/ چو خواهند جایی که تنها روند

مبادا که گنجی ببیند فقیر/ که نتواند از حرص خاموش بود

سخنگوی دهقان چه گوید نخست/ که نام بزرگی به گیتی که جست

گرم روی با پشت گردد از آن به/ که رویی ببینم که پشتم بلرزد