شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 11: وزن در شعر نیمایی | آزمون شماره 2743

کرانی ندارد بیابان ما / قراری ندارد دل و جان ما

ای روح شکار دلبری گشتی / کو زنده کند ابد شکاری را

دل سخن‌چینست از چین ضمیر / وحی‌جویان اندر آن چین شیوه‌ها

از این سیلاب درد او پاک ماند / که جانبازست و چست و بی‌مبالا

زندگی زیباست / گفته و ناگفته، ای بس نکته‌ها کاینجاست: فاعلاتن فع / فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فع

پای می‌شوید و می‌اندیشد / کار در شالیزار: فاعلاتن فعلاتن فع‌لن / فاعلاتن فع‌لن

به نصیحت می‌گفتیم / کار بخرد نه چنین است: فعلاتن فع‌لن / فاعلاتن فعلاتن

لباس لحظه‌ها پاک است / میان آفتاب هشتم دی ماه: مفاعیلن مفاعیلن / مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

درِ دیر می‌زدم من که ندا زِ در درآمد

همه عزّی و جلالی همه علمی و یقینی

که من نسیم حیات از پیاله می‌جویم

همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر

زهد با نیّت پاک است نه با جامة پاک / ای بس آلوده که پاکیزه روایی دارد

گفت مستی زان سبب افتان و خیزان می‌روی / گفت جرم راه رفتن نیست ره هموار نیست

گفتا برو چو خاک تحمّل کن ای فقیه / یا هرچه خوانده‌ای همه در زیر خاک کن

روزگار است آن‌که گه عزّت دهد گه خوار دارد / چرخ بازیگر از این بازیچه‌ها بسیار دارد