شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - مراعات نظیر | آزمون شماره 9032

آن شکل بین وآن شیوه بین آن قدّ و خدّ و دست و پا/ آن رنگ بین وآن هنگ بین وآن ماه بدر اندر قبا

پدرم روضۀ رضوان به دو گندم بفروخت/ من چرا ملک جهان را به جوی نفروشم

ای خدایی که به بازار عزیزان درت/ نرخ جان‌ها به‌جز از کفّ تو ارزان نشود

ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد/ چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد

از لعل تو گر یابم انگشتری زنهار/ صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد

دلی که عیبنمای است و جام جم دارد/ ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد؟

شبی چون شبه روی شسته به قیر/ نه بهرام پیدا نه کیوان نه تیر

منصور راستینم جانم در آستینم/ بستان و کن چنینم در عشق باور ای عشق

یاد یاران یار را میمون بود/ خاصه کآن لیلی و این مجنون بود (جناس ناهمسان اختلافی-تلمیح)

برو واعظ که جز پیغام عشقش/مرا وعظ تو چون باد است در گوش (اشتقاق-کنایه)

اهل دل گر جان بر آن سرو روان افشانده‌اند/ از نسیم گلشن وصلش روان پرورده‌اند (استعاره-جناس همسان)

مرا چون خلیل آتشی در دل است/که پنداری این شعله بر من گل است (تلمیح-تضمین)

دشمنان کور دل امّا/ در دلش خورشید ایمان را نمیدیدند/ تیغ آتشخیز دستان را نمیدیدند

حافظ سخن بگوی که بر صفحه‌ی جهان/ این نقش ماند از قلمت یادگار عمر

طبع تو سیر آمد از من جای دیگر دل نهاد/ من که را جویم که چون تو طبع هر جاییم نیست

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی برکند/ چون تو را نوح است کشتیبان ز توفان غم مخور

می کنم چون موج در آغوش دریا ، پا دراز / تا عنان اختیار از دست من بیرون شده ست

سرکشی از بس که زین وحشی نگاهان دیده ام / باورم ناید که آهو رام با مجنون شده است 

شانه شمشاد را دست نگارین می کند / بس که در زلف گرہ گیر تو دلها خون شده است

نیست در روی زمین از بی غمی ، آثار درد/ چهره زرین ، نهان در خاک چون قارون شده است