شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - فارسی 1 | آزمون شماره 15657

ای گلبرگ جوان برِ دولت بخور که من / در سایه ً تو بلبل باغ جهان شدم 

فراوان سخن باشد آکنده گوش / نصیحت نگیرد مگر در خموش

کمال است در نفس انسان سخن / تو خود را به گفتار ناقص مکن

گفتی ز سرٌ عهد ازل یک سخن بگو / آن که بگویمت که دو پیمانه در کشم

قرابت خویش، محو تماشا، جرئت و جسارت، مُحال و ناممکن

درمانده‌گی و ناچاری، دلهره و اضطراب، حیرت‌زده، هق هق گریه

ضایع و تباه، مولع و طمع‌کار، صِفت و محکم، حرمت و احترام

جیغ کشیدن، انصاف و عدالت، بقضِ گلو، اعتنا و توجه

خاندان، سلاح جنگی، زیرک، حیله کردن

طایفه، زره، هوشیار، جادو کردن

دودمان، زره، چابک، داستان غیرواقعی

سیاهی، زره، فرز، سحر کردن

از خلاف آمد عادت بطلب کام که من / کسب جمعیّت از آن زلف پریشان کردم

همه جمعیّت عشّاق پریشان می‌شد / چون صبا شرحی از آن زلف پریشان می‌کرد

عشّاق جگرسوخته، جمعیت دل را / در سلسله ی زلف پریشان تو یابند

گر شد دل جمع ما پریشان چه غم است / جمعیّت ما هم از پریشانی ماست

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست / که آشنا سخن آشنا نگه دارد

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای / فرشته‌ات به دو دست دعا نگه‌ دارد

صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی / ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد

چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت؟ / ز دست بنده چه خیزد خدا نگه‌ دارد