شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 16: کباب غاز | آزمون شماره 945

چو درج درد دین کردی ز فیض فضل حق دل را/ مترس از دیو اگر بر وی ز عصمت پاسبان بینی 

خلیل از نیستی چِبْوَد، تو با عشق آی در آتش/ که تا هر شعله‌ای ز آتش درخت ارغوان بینی 

عطا از خلق چون جویی گر او را مال دِه گویی/ به سوی عیب چون پویی گر او را غیب‌دان بینی 

ز یزدان دان نه از ارکان که کوته دیدگی باشد/ که خطی کز خرد خیزد، تو آن را از بنان بینی 

مهمان ها سخت در محضور گیر کرده و تکلیف خود را نمی دانند.

محض حفظ ظاهر، کارد پهن و دراز ای شبیه به ساتور قصّابی به دست گرفته بودم.

حیف نیست از چنین غازی گذشت که شکمش را با آلوی برقان پر کرده‌اند؟

دیگران که منتظر چنین حرفی بودند، فرصت نداد همانند قحطی‌زدگان به جان غاز افتادند.

امّید تو بیرون برد از دل همه امّیدی / سودای تو خالی کرد از سر همه سودایی

هر کس به تمنّایی رفتند به صحرایی / ما را که تو منظوری خاطر نرود جایی

ای باده‌فروش من , سرمایه‌ی جوش من / از توست خروش من, من نایم و تو نایی

یا چشم نمی‌بیند یا راه نمی‌داند / هر کاو به وجودِ خود دارد ز تو پروایی