شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس ششم: مهر و وفا | آزمون شماره 2044

پا بکش از صحبت هر بلهوس / یار وفادار به دست آر و بس

عاشقان جان و دل خویش به دلدار دهید / هر چه دارید بدان یار وفادار دهید

با غمزه غمّازه آن یار وفادار / اندیشه این عالم غدّار که دارد؟

عاشق یک رنگ را یار وفادار هست / بنده شایسته نیست ورنه خریدار هست 

دو

سه

یک

چهار

شود پدید گهی در میان شادی،غم / بود پدید گهی در میان توبه،گناه

راز نهان دار و خَمُش،ور خمشی تلخ بود/ آن چه جگر سوزه بود باز جگر سازه شود

از خود گذر ای یار و بدو رس که کسی نیست / غیر از تو میان تو و مقصود حایل 

دست در کش کرد با آتش به هم / خویشتن گم کرد با او خوش به هم

فسانه گشت و کهن شد حدیث اسکندر / سخن نو آر که نو را خلاوتی ست دگر

هین،سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود / وارهد از حد جهان،بی حد و اندازه شود

سر گرک باید هم اول برید/ نه چون گوسفندان مردم درید 

سرچشمه شاید گرفتن به بیل/چو پر شد نشاید گذشتن به پیل

 زرش داد و اسب و قبا پوستین/  چه نیکو بود مهر در وقت کین (متمم)
 

 مرا در دل درخت مهربانی/  به چه ماند به گلزار خزانی (مفعول)
 

قضا را چنان اتفاق اوفتاد/ که بازم گذر بر عراق اوفتاد (مضاف‌الیه)
 

من و باد صبا نالان دو سرگردان بی‌حاصل/ من از افسون چشمت مست و او از تاب گیسویت (مضاف‌الیه)