شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس پنجم : پایه های آوایی همسان (1) | آزمون شماره 4219

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید/ که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است/ به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

قلم را آن زبان نبود که سرّ عشق گوید باز/ ورای حد تقریر است شرح آرزومندی

او می‌رود دامن‌کشان من زهر تنهایی چشان/ دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می‌رود

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم تو را / ور قصد آزارم کنی هرگز نیازارم تو را

من نه آن صورت‌پرستم کز تمنای تو مستم / هوش من دانی که برده است آن‌که صورت می‌نگارد

دلم در جنبش آمد بار دیگر / ندانم تا چه دارد باز در سر

تو را در دوستی رایی نمی‌بینم نمی‌بینم / مرا اندر دلت جایی نمی‌بینم نمی‌بینم

بگذری در کوی یارم تا کنی حالی دلم را / همچنان کز من شنیدی پیش آن دلبر روایت (فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن)

عزیزی که هر کز درش سر بتافت / به هر در که شد هیچ عزت نیافت (فعولن فعولن فعولن فعولن)

نمی‌دانم رطب را چاشنی چیست / همی‌بینم که خرما بر نخیل است (مفاعیلن مفاعیلن فعولن)

جانا هزاران آفرین بر جانت از سر تا قدم / صانع خدایی کاین وجود آورد بیرون از عدم (مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن)

تو جگرگوشه هم از شیر بریدی و هنوز / من بیچاره همان عاشق خونین‌جگرم

تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم / گاهی از کوچه معشوقه خود می‌گذرم

من همان ساعت که از مِی خواستم شد توبه‌کار / گفتم این شاخ ار دهد باری پریشانی بود

پدرت گوهر خود تا به زر و سیم فروخت / پدر عشق بسوزد که درآمد پدرم