شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 5890

خورشید را حاجب تویی، امید را واجب تویی

گفت: ای موسی دهانم دوختی

چو شد روز رستم بپوشید گبر

آینه‌‌ام، آینه‌‌ام، مرد مقالات نه‌‌ام

صبرم ز روی دوست میسر نمی‌شود / دانی طریق چیست تحمل ز خوی دوست

آه که جست آتشی خانه دل درگرفت / دود گرفت آسمان آتش من یافت باد

سرو درآید ز پای گر تو بجنبی ز جای / ماه بیفتد به زیر گر تو برآیی به بام

به دو چشم من ز چشمش چه پیام‌هاست هر دم / که دو چشم از پیالش خوش و پر خمار بادا

ندانم از چه سبب رنگ‌ آشنایی نیست / سهی قدان سیه چشم ماه‌سیما را

پیش از اینت بیش از این، اندیشه‌ی عشّاق بود / عشق‌ورزی تو با ما شهره‌ی آفاق بود

چگونه سر آمد به نیک‌‌اختری / بر ایشان همه روز گندآوری

پس آن گه بگفت ار ز من بشنوی / به شعر آری از دفتر پهلوی