شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 1 - درس اول

1

عین المناسب لِلمفهوم العبارۀ: «مَنْ زَرَع العُدْوان حَصَدَ الخُسرانُ»

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد نهال دشمنی بر کن که رنج بی‌شمار آرد

از دیده دوست فرق کردن نه نکوست یا دوست به جای دیده یا دیده خود اوست

هزار دشمنم اَر می‌کنند قصد هلاک گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک

یاری اندر کس نمی‌بینم یاران را چه شد دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

2

«هرگاه اراذل در کشوری فرمانروایی کنند شایستگان هلاک می‌شوند!» عَیّن الصحیح فی التعریب:

إذا یملک الأراذل في بلاد یهلک الأفاضل!

إن ملک الأرذلون في البلاد سیهلک لائقون!

إن یملک الأرذلون في بلد سیهلک الأفاضل فیها!

إذا ملک الأراذل في البلد سوف یهلک اللائقون فیه!

3

عیّن ما فیه المتضادّ:

من زرع العُدوان حَصَدَ الخسران!

الناس نیام فإذا ماتوا اِنتبِهوا!

من جاءَ بالحسنة فله عشرأمثالها!

لا تجمع خصلتان فی المؤمن: البخل و الکذب!

4

عیِّن الخطأ فی المفهوم:

إذا مَلَکَ الأراذِل هَلَکَ الأفاضِل: چو افتد به دست اراذل امور / شود عدل و انصاف منکوب زور

مَنْ زَرَعَ العُدوانَ حَصَدَ الخسرانَ: هرکس باد بکارد، طوفان درو می‌کند!

«اِجعَلْ لی لِسانَ صِدقٍ فی الاٰخرینَ»: بدی کردند و نیکی با تن خویش / تو نیکوکار باش و بد میندیش

الکلامُ کالدَّواء قلیلُهُ نافِعٌ و کثیرهُ قاتِلٌ: سخن را ز پرگفتن آفت بود / به کوتاه گفتن لطافت بود

5

عیّن الأصحّ و الأدقّ فی الجواب للترجمة أو التعریب أو المفهوم.

«نشکر ذاک اللّٰه الّذی خلقَنا و أنعمنا بالشّمس المنیرة!»:

خدایی را که ما را آفرید و با خورشید روشنی‌بخش ما را نعمت بخشید، شکر می‌نماییم!

آن خداوندی را که خلقمان کرد و با خورشید نورانی انعاممان کرد، سپاس می‌گوییم!

ستایش خدایی راست که ما را آفرید و با خورشید پرنور ما را نعمت بخشید!

شکر می‌گوییم خدایی را که ما را خلق کرد و خورشید فروزان را به ما عطا کرد!

شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 1 - درس اول | آزمون شماره 4191