شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یکم : تاریخ ادبیات فارسی در قرن‌های 7 و 8 و 9 | آزمون شماره 632

از میان آثار منثور مولانا، فیه مافیه و مجالس سبعه را مولانا گفته و شاگردان نوشته‌‌اند و مکاتیب، مجموعه نامه‌‌های مولانا به قلم خود اوست.

فخرالدین عراقی در کتاب عشاق‌‌نامه‌‌ی خود، سیر و سلوک عارفانه را در قالب نظم و نثر بیان کرده است.

خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی از نثرنویسان قرن هفتم است. در سفرهای متعددی حضور داشت و اطلاعات فراوانی درباره تاریخ مغولان کسب کرد که موجب تالیف کتاب تاریخ جهانگشا شد.

سعدی، بوستان را به نثر مسجع و گلستان را در قالب مثنوی پدید آورد. در سرودن غزل‌‌های عاشقانه نیز سرآمد شاعران و نویسندگان فارسی‌‌زبان است.

تاریخ جهانگشا

جامع التواریخ

تاریخ وصاف

تاریخ گزیده

کتاب بهارستان را به تقلید از گلستان سعدی نوشت.

در کتاب نفحات الانس خود نیز شیوه تذکرة الاولیای عطار را در بیان حقایق عرفانی و ذکر احوال عارفان به کار برد.

مثنوی‌هایی به پیروی از نظامی سرود که تحفه الاحرار یکی از آن هاست.

وی در تصوف و طریقت مقامی بلند داشته است.

هنرمندان، قرآن کریم و شاهنامه فردوسی را به خط خوش نگاشتند و با تصویری زیبا آراستند.

زبان شعر جز در سروده‌های شاعران شاخص مانند خواجو و حافظ، به سستی گرایید.

عراق عجم و مهمتر از آن شهر شیراز همچنان در حکم مرکز ادبی این عصر به شمار می‌رفت.

قلمرو بالندگی زبان و فرهنگ فارسی نیز عرصه وسیعی یافت، به طوری که از شبه قاره تا آسیای صغیر، بسیاری به این زبان سخن می‌گفتند.

خواجوی کرمانی-ابن یمین -حمدالله مستوفی

سلمان ساوجی -حافظ -سعدی

عطاملک جوینی-نجم دایه- عبید زاکانی

شاه نعمت الله ولی- شمس قیس رازی- جامی