شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هجدهم : خوان عدل

در تمام گزینه‌ها املای کلمات درست است، به‌جز گزینۀ .........

مهیب و سهمگین، فرنگی معاب و متجّدد، مطلق و آزاد، موضع

یغور و درشت، علم و پرچم مبارزه، الحاح و اصرار کردن، رفعت

شماتت و ملامت، غریو و غو، بی‌قراری و اضطراب، ورطه

رخصت و اذن، سدّ خار و خاره، غزا و پیکارِ غضنفر، مطاوعت

در کدام گزینه نادرستی املایی وجود دارد؟

چشم حافظ زیر بام قصر آن حوری سرشت/شیوۀ جنات تجری تحتها الانهار داشت

برون آمد از پیش کاووس شاه/شده تیره بر چشم او هور و ماه

یکی غار پیش آیدت حول ناک/چنان شنیدم پر از بیم وباک

تو صلاح دل و دین را چو بدان چشم ببینی/ به خدا روح امینی و امین مشعله ها را

در کدام گزینه نادرستیِ املایی وجود دارد؟

هول و ترس- روز هشر- غلیان و خروش

قوی و نیرومند- خصلت درونی- طرز و طور

حصار ده- برّ و بحر- درهم‌تنیده

میوه‌جات صیف- عادل مطلق- قایق‌ها و صخره‌ها

مفاهیم (دوری از عافیت‌جویی)، (توجه به تعالی روح)، (تامل در پدیده‌های عالم هستی)، (تأثیر انسان‌های بی‌ادعا در توفیق هر انسان موفق) و (برتری و کمال انسان نسبت به دیگر پدیده‌های هستی)، به ترتیب از کدام گزینه‌ها دریافت می‌شود؟

الف) اگر فکر و حواسم این جهانی است،/ بهره‌ای والاتر از بهر من نیست. روح را خاک نتواند مبدّل سازد،/ زیرا هر دم به تلاش است تا که فرا رود.

ب) او اختران را در آسمان نهاده/ تا به بّر و بحر نشانمان باشند/ تا نگه به فرازها دوزیم/ تا از این ره، لذت اندوزیم.

ج) بگذار بر پشت زین خود معتبر بمانم/ تو در کلبه و خیمه‌ی خود بازبمان/ بگذار که سر خوش و سرمست به دوردست‌ها روم/ و بر فراز سرم هیچ جز اختران نبینم.

د) از شعله/ به خاطر روشنایی‌اش/ سپاس‌گزاری کن،/ اما چراغداران را هم/ که همیشه صبورانه در سایه می‌ایستد،/ از یاد مبر.

هـ) ماهی در آب خاموش است/ چارپا روی خاک هیاهو می‌کند و/ پرنده در آسمان آواز می‌خواند/ آدمی،/ اما/ خاموشی دریا و/ هیاهوی خاک و/ موسیقی آسمان را در خود دارد.

هـ - ب - ج - الف - د

ب - د - الف - ج - هـ

ج - الف - ب - د - هـ

الف - هـ - ب - د - ج

سرودهٔ زیر با کدام بیت قرابت مفهومی دارد؟

«روح را خاک نتواند مبدّل به غبارش سازد / زیرا هر دم به تلاش است تا که فرا رود»

روح او با روح شه در اصل خویش / پیش از این تن بود هم پیوند خویش

فراق روی تو آن روز نفس کشتن بود / نظر به روی تو امروز روح‌پروردن

این لطف بین که در گل آدم سرشته‌اند / وین روح بین که در تن عالم دمیده‌اند

روح هیهات است لنگر در تن خاکی کند / شاهباز لامکانی با نشیمن دشمن است