شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هشتم : در کوی عاشقان | آزمون شماره 227

روضه خلا برین خلوت درویشان است/مایۀ محتشمی خدمت درویشان است

قلندران حقیقت به نیم جو نخرند/قبای اطلس آن کس که از هنر آری است

چون اول خط نقطه بد و آخر نقطه/ خود را تبع گردش پرگار مدارید 

دردی کشیم و تا به نباشیم مرد دین/بر اهل دین به کفر مباحات می کنیم 

حایل و ترسناک - مستور و پوشیده 

تهدید و سرزنش - مباحات و محرّمات 

طبع و سرشت - بذله گو و شوخ 

مطبوع و خوشایند - مرثیه و سوگ نامه 

گفت :« در این معرکه یکتا منم / تاج سر گلبن و صحرا، منم 

زین نمط آن مست شده از غرور / رفت و ز مبدأ چو کمی گشت دور 

لیک چنان خیره و خاموش ماند / کز همه شیرین سخنی، گوش ماند

گل به همه رنگ و برازندگی / می کند از پرتو من زندگی 

قوت طبع - روضۀ فیروزه‌فام - حسن سیرت و صباحت

شیر آغوز - جلال‌الدین خوردسال - حشم و مطربان

سراچۀ ذهن - آماصکردن - حادثۀ بزرگ و صعب - تب سوزان و سرسام

قوز کردن - فرط هیجان - صاحب ذوق و قریحه - حتام دنیا

در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن / من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود
 

تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار / که توسنی چو فلک رام تازیانه‌ی توست
 

مست و مستور ندیدیم اگر هم باشد / این چنین نادره در ملک جهان کم باشد
 

حریف مجلس ما خود همیشه دل می‌برد / علی‌الخصوص که پیرایه‌ای بر او بستند