شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 16701

آنجا که بود آن دلستان با دوستان در بوستان/ شد گرگ و روبه را مکان، شد گور و کرکس را وطن

خرد گر سخن برگزیند همی/ همان را گزیند که بیند همی

چو خواهی که نامت بود جاودان/ مکن نام نیک بزرگان نهان

نادره کبکی به جمال تمام/ شاهد آن روضه‌ی فیروزه‌فام

گفت ای پسر این نه جای بازی است / بشتاب که جای چاره‌سازی است

خدا را بر آن بنده بخشایش است / که خلق از وجودش در آسایش است

بگفت از دل شدی عاشق بدین‌سان / بگفت از دل تو می‌گویی من از جان

دل من نه مرد آن است که با غمش برآید / مگسی کجا تواند که برافکند عقابی

غنچه نوش‌خند او خَست به یک تبسمم                         نرگس نیم مست او کشت به یک اشاره‌ام

خسته باد آن دل، که از تیر جفایش خسته نیست           رسته باد از غم، دلی کز بند عشقش رسته نیست

بر دل من تا خیال آن پری‌پیکر گذشت                       کافرم گر در خیالم، صورتی دیگر گذشت

سنبلت را صبا بر گل مشوش می‌کند                               هر خم زلفت مرا نعلی در آتش می‌کند

U _U_ _UUUU_U_ _ _

U_ _U_ U_ _UUUU _U_

U - U - U - - U - -

U_ _ U U _ _ U _ _