شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 16701

گفت ای پسر این نه جای بازی است / بشتاب که جای چاره‌سازی است

خدا را بر آن بنده بخشایش است / که خلق از وجودش در آسایش است

بگفت از دل شدی عاشق بدین‌سان / بگفت از دل تو می‌گویی من از جان

دل من نه مرد آن است که با غمش برآید / مگسی کجا تواند که برافکند عقابی

سنبلت را صبا بر گل مشوش می‌کند                               هر خم زلفت مرا نعلی در آتش می‌کند

بر دل من تا خیال آن پری‌پیکر گذشت                       کافرم گر در خیالم، صورتی دیگر گذشت

خسته باد آن دل، که از تیر جفایش خسته نیست           رسته باد از غم، دلی کز بند عشقش رسته نیست

غنچه نوش‌خند او خَست به یک تبسمم                         نرگس نیم مست او کشت به یک اشاره‌ام

نادره کبکی به جمال تمام/ شاهد آن روضه‌ی فیروزه‌فام

چو خواهی که نامت بود جاودان/ مکن نام نیک بزرگان نهان

خرد گر سخن برگزیند همی/ همان را گزیند که بیند همی

آنجا که بود آن دلستان با دوستان در بوستان/ شد گرگ و روبه را مکان، شد گور و کرکس را وطن

U_ _ U U _ _ U _ _

U - U - U - - U - -

U_ _U_ U_ _UUUU _U_

U _U_ _UUUU_U_ _ _