شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس ششم: سجع و انواع آن | آزمون شماره 15299

هر که بر زیردستان نبخشاید به جور زبردستان گرفتار آید.

مراد از نزول قرآن تحصیل سیرت خوب است نه ترتیل سورت مکتوب.

پادشه باید که تا به حدّی خشم بر دشمنان نراند که دوستان را اعتماد نماند.

نه چندان درشتی کن که از تو سیر گردند و نه چندان نرمی که بر تو دلیر شوند.

خورشید را حاجب تویی امّید را واجب تویی / مطلب تویی طالب تویی هم منتها هم مبتدا

ای سروران را تو سند بشمار ما را زان عدد / دانی سران را هم بود اندر تبع دنبال‌ها

گر زنده جانی یابمی من دامنش برتابمی / ای کاشکی در خوابمی در خواب بنمودی لقا

از حمله‌های جُند او وز زخم‌های تند او / سالم نماند یک رگت بر چنگ ما بر چنگ ما

 گاه از دیدن روی مکتوب منتعش و گاه از ندیدن روی مطلوب مشتعل.

طالب علم عزیز است و طالب مال ذلیل.

 هر نفسی که فرو می‌رود ممّد حیات است و چون برمی‌آید مفرّح ذات.

 هیزم درویشان را خریدی به حیف و توانگران را دادی به طرح.

نصیحت از دشمن پذیرفتن خطاست ولیکن شنیدن رواست.

صولت برد آرمیده بود و اوان دولت ورد رسیده.

بقیّت عمر معتکف نشیند و خاموشی گزیند.

ای مردم بکوشید یا جامۀ زنان بپوشید.

گفتی به رنگ من گلی هرگز نبیند بلبلی / آری نکو گفتی ولی ما نیز هم بد نیستیم

تا چند گویی ما و بس کوته کن ای رعنا و بس / نه خود تویی زیبا و بس ما نیز هم بد نیستیم

گفتی که چون من در زمی دیگر نباشد آدمی / ای جان لطف و مردمی ما نیز هم بد نیستیم

گر گلشن خوشبو تویی ور بلبل خوشگو تویی / ور در جهان نیکو تویی ما نیز هم بد نیستیم