شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس ششم: سجع و انواع آن | آزمون شماره 17351

اگر نان از بهر جمعیت خاطر می ستاند حلال است و اگر جمع از بهر نان می نشیند حرام

یکی بر سر راهی مست خفته بود و زمام اختیار از دست رفته عابدی بر وی گذر کرد

عاقلی را پرسیدند نیکبخت کیست و بدبختی چیست؟ گفت نیکبخت انکه خورد و کشت و بدبخت آنکه مرد وهشت

عامی متعبد پیاده رفته است و عالم متهاون سوار خفته ( مُتهاون: کسی که در کاری سستی کند)

آن دیده و دیدار بین وان غمزه پرکار بین/ هان خفته خمّار بین زان فتنه بیدار آمده

آن دلبر غمّاز من، انجام من آغاز من/ آزاده سرو ناز من گویی به رفتار آمده

دل پر غم و اندوه شد غم در دلم انبوه شد/ دل کاه و غم چون کوه شد از بس گران‌بار آمده

خالش به پشت لب نگر بر روز روشن شب ‌نگر/ آن سیم‌گون غبغب نگر ماهی نگون‌سار آمده

ما را بر کیسه بَند نیست و با خلق خدا جنگ نیست.

هر چه در دل فرود آید، در دیده نکو نماید.

به اعتماد حلم او علم او را فراموش کردند.

نه هر که در مجادله چُست، در معامله درست.

زهر ار چنان‌که دوست دهد نوش‌دارو است / درد ار چنان‌که یار فرستد دوای ماست

فروغ مِهر باشد دیده اختر‌شماران / صفای ماه باشد جبهه شب‌زنده‌داران

سودای عشق پختن، عقلم نمی‌پسندد / فرمان عقل بردن عشقم نمی‌گذارد

باران محبت باش تا مُهره خاتم بی / پایان کرامت باش تا شهره عالم بی