شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 7400

کفایت مطلق «الله» برای بندگانش ریشة توانایی او بر دور کردن گزند و زیان از بندگان خود می‌باشد.

خدایی که از هرکس به بندگانش مهربان‌تر است، آن چیزی را برای انسان رقم می‌زند که خیر او در آن است.

 قرآن کریم به شیوة استفهام انکاری، صفات متوکلان حقیقی را برمی‌شمارد.

 انسان همواره باید بر معبودی تکیه کند که توانایی مدیریت امور بندة خود را داشته باشد.

محبت به خدا- «فَبما رَحمَةٍ مِنَ اللهِ لنتَ لَهُم وَ لَو کُنتَ فَظّاً غَلیظَ القَلبِ ...»

توکل بر خدا - «فَبما رَحمَةٍ مِنَ اللهِ لنتَ لَهُم وَ لَو کُنتَ فَظّاً غَلیظَ القَلبِ ...»

محبت به خدا- «وَ مِنَ النّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دونِ اللهِ انداداً ...»

توکل بر خدا - «وَ مِنَ النّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دونِ اللهِ انداداً ...»

«وَ مَن یَتَوَکَّل عَلَی اللهِ فَهُوَ حَسبُهُ اِنَّ اللهَ بالِغُ اَمرِهِ ...»

 «قُل اَفَرَاَیتُم ما تَدعونَ مِن دونِ اللهِ اِن اَرادَنیَ اللهُ بِضُرٍّ ...»

 «وَ عَسیَْ اَن تُحِبّوا شَیئاً وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم ...»

«قُل اَفَاتَّخَذتُم مِن دونِهِ اَولیاءَ لا یَملِکونَ لِاَنفُسِهِم نَفعاً ...»

«قُل حَسبیَ اللهُ عَلَیهِ یَتَوَکَّل المُتَوَکِّلونَ» _ «اِن اَرادَنیَ اللهُ بِضُرٍّ هَل هُنَّ کاشِفاتُ ضُرِّهِ»

 «قُل حَسبیَ اللهُ عَلَیهِ یَتَوَکَّل المُتَوَکِّلونَ» _ «وَ مَن یَتوَکَّل عَلَی اللهِ فَهُوَ حَسبُهُ»

 «وَ عَسیَْ اَن تُحِبّوا شَیئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُم» _ «وَ مَن یَتوَکَّل عَلَی اللهِ فَهُوَ حَسبُهُ»

«وَ عَسیَْ اَن تُحِبّوا شَیئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُم» _ «اِن اَرادَنیَ اللهُ بِضُرٍّ هَل هُنَّ کاشِفاتُ ضُرِّهِ»

ابزار و اسباب بنابر توکل فرد قرار داده شده و بی‌توجهی به آن، بی‌توجهی به علم الهی است.

توکل در جایی درست است که انسان مسئولیت و مصلحت خود را بشناسد و به آن عمل کند.

توکل‌کننده‌ای که اهل معرفت باشد، برای راهیابی به نیازهایش، از ابزار و اسباب بهره می‌جوید.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و از ابتدا همة کارها را به خداوند حکیم و قادر بسپارد.