شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 7946

دلم از پرتو خورشید رخت قندیلی است/ کز سر زلف تو آویخته با سلسله‌ها

می‌روم کوه‌های غم بر دل/ از درت می‌برم گرانی‌ها

چون صف دل‌ها شکستی زین مکن رخش جفا/ شرط نبود رفتن از پی لشکر مغلوب را

برکش ای صوفی ز سر این خرقۀ سالوس را/ جام می بستان و بشکن شیشۀ ناموس را

ﺑﻪ آﺧﺮ وﺻﻞ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺧﺪا ﺷﺪ                       ﭼﻮ ﻗﻄﺮه ﺳﻮى ﺑﺤﺮش آﺷﻨﺎ ﺷﺪ

دورى از ﭼﺎك ﮔﺮﻳﺒﺎن ﺗﻮ آﻣﻮﺧﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ           ﮔﻞ ﻣﻦ ﻏﻨﭽﻪﺻﻔﺖ، ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﻲ را

ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻓﻮارهﻫﺎ ﻧﻬﻨﮓآﺳﺎ دﻟﻢ                         ﺑﺎ ﺗﻼﻃﻢ ﻫﺎى ﻋﺸﻘﺖ زﻳﺮ و ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺷﻮد

ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﻛﻪوار زﻻل ﺗﻸﻟﻮﻳﻲ                           ﻛﺰ ﻫﻴﭻ ﺳﻮ ﺑﺮ آﻳﻨﻪﻫﺎﻳﺖ ﻏﺒﺎر ﻧﻴﺴﺖ

 معدن علم است دل، چرا بنشاندي / جور و جفا را در اين مبارك معدن

 نكته‌اي كان جست ناگه از زبان / هم‌چو تيري دان كه جست آن از كمان

گر نپسندي همي كه خونت بريزند / خون دگر كس چرا كني تو به گردن

بنگر به ستاره كه بتازد ز پس ديو / چون زرّ گدازيده كه بر قير چكانيش