شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 8868

می باش طبیب عیسوی هش / اما نه طبیب آدمی کش

همی تا جهانست و این چرخ اخضر / بگردد همی گرد این گوی اغبر 

دوست می دارم من این نالیدن دلسوز را / تا به هر نوعی که باشد بگذرانم این روز را

موی می بشکافت مرد معنوی / در کرامات و مقامات قوی

ما را ز منع عقل مترسان و می بیار / کان شحنه در ولایت ما هیچ‌کاره نیست

تو را آسمان خط به مسجد نبشت / مزن طعنه بر دیگری در کنشت

هر نشاطی را بخواه و هر مرادی را بجوی / هر وفایی را بیاب و هر بقایی را ببای

یک قدم بر سر وجود نهی / وان دگر در بر ودود نهی

فقدان استعدادهای بزرگ ادبی، منجر به ظاهرسازی و پرداختن به تصنّع شد.

کاسته شدن از صحّت و اتقان مطالب و ضعف و انحطاط فکری از ویژگی‌های بارز این دوره است.

به علّت نبودن استادان بزرگ و از بین رفتن مراکز علمی، تحقیق و تتبّع در بین علما و ادیبان تضعیف شد.

مدّعیان عرفان به درسی کردن عرفان و شرح اصطلاحات آن پرداختند، در نتیجه در این دوره، کتاب‌های عرفانی معتبری به نثر نوشته شد.

و در آن معرکه، امیرزاده ابوبکر داد مردی و دلاوری داد و به زخم تیر، نفیر از رومیان برآورد.

چندان سوار و پیاده به قتل آوردند که از کشته‌ها، پشته‌ها برآمد؛ چنانکه سواران بر کشتگان می‌گذشتند و اسب و استر به دشواری می‌‏رفت.

و سلطان بر لطایف صنع باری تعالی شکر می‌گفت که فیلی که جز به استعمال حیل و تعاون اعوان و تجلّد مردان به دست نیاید، به لطف و الهام او از معابد اصنام مفارقت کند.

هیزم جمع آوردند و گرداگرد آن چیده، می‌دمیدند و در برابر ایشان مرغی به درختی آواز می‌داد.