شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس ششم : پرورده ی عشق | آزمون شماره 7271

مکن چون گدا توسل به خلق/ به نزدیک حق شو، توسل بجو

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم/ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم 

کامروز حلقۀ در کعبه ست آسمان/حلقه زنان خانۀ معمور چاکرش 

حلقه بر در کوفتن چون مار دل را می گزد/ بسته بهتر آن دری کز سخت رویی وا شود 

چو رایت عشق آن جهانگیر/شد چون مه لیلی آسمان گیر (کنایه،استعاره)

گفتند به اتفاق یک سر/کز کعبه گشاده گردد این در (کنایه،استعاره)

برداشته دل ز کار او بخت/ درمانده پدر به کار او سخت (کنایه،تشخیص)

آمد سوی کعبه سینه پرجوش/چون کعبه نهاد حلقه بر گوش (کنایه،ایهام)

بوی تو می‌شنیدم و بر یاد روی تو/ دادند ساقیان طرب یک دو ساغرم
 

چو حافظ گنج او در سینه دارم/ اگرچه مدعی بیند حقیرم
 

شبان آهسته می‌نالم مگر دردم نهان ماند/ به گوش هر که در عالم رسد آواز پنهانم
 

مرا ز خویش به یک جام باده بازرهان/ که جام باده رهایی دهد ز خویشتنم