شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس چهاردهم: طوطی و بقال | آزمون شماره 1463

باشد که یک نفس نظری سوی ما کند / دزدیده آن نفس به رخ او نظر کنیم  

روی تو آیینه خورشید تاب/می برد از ذره نومید تاب

دلبندم آن پیمان گسل منظور چشم آرام دل / نی نی دلارامش  مخوان کز دل ببرد آرام را

اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست / مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست 

خار و گل هر دو ز یک شاخ برآیند ولی / آن یکی مرهم جان و آن دیگری نیشتر است

هر دو گون زنبور خورد از محل / لیک شد زان نیش و زین دیگر عسل

از خطا گفتم شبی زلف تو را مُشک خُتن / می‌زند هر لحظه تیغی مو بر اندامم هنوز

زین عصا تا آن عصا فری است ژرف / زین عمل تا آن عمل راهی شگرف

 دل ز دنـیـا زودتــر گــردد جــوانــان را خــنــک / کـهنگـی از سـردی آب اسـت مانع کـوزه را

نه هر که تیغ زبان می‌کشد, جهان‌گیر است /  نه هر که لاف سخن می‏‌‏‌زند سخن‏‌‏‌دان است

بود در طینت بی‌مغز حفظ گفت‌وگو مشکل / برون ریزد دهانش هر چه انبان در شکم دارد

بـی خموشی نیست ممکن جان روشن یافتـن / کـوزه سـربـسـتـه مـی بـایـد شـراب نـاب را