شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | آزمون شماره 7291

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا/ وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم تو را/ ور قصد آزارم کنی، هرگز نیازارم تو را

دریادلان راه سفر در پیش دارند/ پا در رکاب راهوار خویش دارند

گر جان عاشق دم زند، آتش در این عالم زند/ وین عالم بی‌‌اصل را چون ذره‌‌ها بر هم زند

به بازار او نقد دل چون فرستم / که قلب است و کس رایگان برنگیرد

عاقلان مجنونِ آن زلف چو لیلی / خسروان فرهادِ آن یاقوت شیرین

ای ز چشمت رفته خواب از چشم خواب / و آب رویت برده آب از روی آب

خانه دل عشق به تاراج داد / عقل از این واقعه بگریخته است

نیست بدین آب به دریا گُهَری

جور مکن ماه‌وَشا ز آه دلم کن حذر

آه که آن صدرسرا می‌ندهد بار مرا

مژده رحمت برساند سروش

 باده او همدم من بام فلک منزل من / گر بگشایم پَرِ خود برپرم آنجا چه شود

با گل رویت چه زند لاله و نسرین / با سر کویت چه کنم گلشن و بستان

 رخش جفا بر سر ما می‌رانی / فتنه رها کرده عنان می‌آید

 چوب هم گوید بُدم من شاخ سبز / زین من بشکست و بدرید آن رکاب