شرکت در آزمون آنلاین زيست شناسی 2 - گفتار 1: گیرنده‌های حسی | آزمون شماره 7115

پس از فعالیت انواعی از کانال‌های دریچه‌دار غشای گیرنده، ناقل عصبی مترشحه از گیرنده‌های حسی به یاخته پس سیناپسی متصل می‌شود.

به دنبال تغییر در شکل ظاهری در لایه‌‎های پیوندی اطراف انتهای دارینه، فعالیت نوعی پمپ پروتئینی در غشای گیرنده افزایش خواهد یافت.

در پی افزایش غلظت یون‌های سدیم در محل پوشیده شده توسط غلاف میلین، کانال‌های دریچه‌دار پتاسیمی فعالیت می‌کنند.

به منظور تحریک نخستین گره رانویه، اتصال مولکول‌های ناقل عصبی به انتهای رشته دارینه در گیرنده ضروری است.

درد – فشار، انتهای دندریت نورون حسی بوده که توسط پوششی احاطه شده است.

حس تماس – فشار خون در دیواره ‌ی رگ های خونی، از نوع گیرنده مکانیکی می‌باشد.

دمایی – درد، انتهای دندریت یاخته عصبی است که توسط بافتی دارای ماده ‌ی زمینه ای حاوی کلاژن، احاطه شده است.

بویایی – میزان اکسیژن خون، از نوع گیرنده مکانیکی می‌باشد.

هر گیرنده‌ ی حس پیکری وقتی مدتی در معرض محرک ثابت قرار گیرد، پیام عصبی کمتری ایجاد می‌ کند.

هر گیرنده‌ ی حس ویژه در سر قرار دارد.

هر گیرنده‌ ی پوست که تعداد آن ها در بخش‌ های مختلف بدن متفاوت است، سازش‌ پذیر نمی ‌باشد.

هر گیرنده‌ ی مکانیکی مربوط به حواس پیکری، نوعی گیرنده‌ ی تماسی است.

به مهم‌ترین مرکز تنظیم وضعیت بدن و تعادل می تواند منتقل ‌شود.   

به بخشی که در عملکرد هوشمندانه‌ نقش دارد، می تواند منتقل ‌شود.     

پوست دست از طریق ریشه‌ی پشتی عصب‌های نخاعی می تواند وارد نخاع ‌شود. 

همگی، پس از انتقال توسط نورون‌های دستگاه لیمبیک، می تواند در تالاموس پردازش شود.

گیرنده‌ی نوری برخلاف گیرنده‌ی تماس در اندام ویژه‌ای قرار دارد.

گیرنده‌های دمایی هیپوتالاموس به دمای محیط حساس‌اند.

انتهای دندریت هر گیرنده‌ی حواس پیکری، درون پوشش بافت پیوندی است.

گیرنده‌های حس وضعیت در انواع ماهیچه‌ها، زردپی‌ها و کپسول مفاصل قرار دارند.