شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 18: عشق جاودانی | آزمون شماره 6235

انتضار داشتم که در میان بانگ و همهمهٔ شاگردان، آهسته به اتاق درس در آیم و کسی متوجه تاخیر من نشود.

به درون اتاق نظر افکندم، شاگردان در جای خویش نشسته بودن و معلم چوب رعب انگیزی در دست داشت.

معلّم از سر مهر نظری بر من انداخت و گفت: زود سر جایت بنشین، نزدیک بود درس را بی حظور تو شروع کنیم.

معلّم به جای لباس ژنده، لباسی را پوشیده بود که در روز توضیع جوایز  یا  هنگامی که بازرس می‌آمد، می پوشید.

ای فکر دور پرواز من بال‌های عقاب‌آسایت را از پرواز باز دار. (۲جمله)

ای کشتی تندرو  خیال من، همین جا لنگر انداز زیرا بیش از این اجازه سفر نیست. (۳جمله)

دلم می‌خواهد بر بال‌های باد بنشینم جهان را زیر پا بگذارم و در دریای بیکران فرود آیم. (۴جمله)

از هم‌اکنون ستارگان را می‌بینم که راه هزارساله را می‌پیمایند تا به سرمنزل غایی برسند. (۴جمله)

در گفت‌وشنود دو‌ عارف پیر، اشتیاق به زیارت حج و علاقه به دیدار مردان خدا مطرح شد.

درست مانند نخستین باری که نام زیبای تو را تلاوت کردم.

نخستین احساس عشق را در جایی می‌جوید که خود در آنجا به دنیا آمده است.

اهمیتی به چین و شکن‌های ناگزیر سالخوردگی نمی‌دهد.