شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 4478

آن‌‌که به پرسش آمد و فاتحه خواند و می‌‌رود / گو نفسی که روح را می‌‌کنم از پی‌‌اش روان

يغمای عقل و دین را بیرون خرام سرمست / در سر کلاه بشکن، در بر قبا بگردان

آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند / بر جای بدکاری چو من، یکدم نکوکاری کند

زاهد خلوت‌‌نشین دوش به میخانه شد / از سر پیمان گذشت بر سر پیمانه شد

آمد سوی کعبه سینه پر جوش / چون کعبه نهاد حلقه در گوش

از بهر چه‌ ای پیر هشیوار هنربین / بر اسپ هوا کرد دلت بار دگر زین

تو را با غیر می‌بینم صدایم درنمی‌آید / دلم می‌سوزد و کاری ز دستم برنمی‌آید

چون عشق سرشته شد به گوهر / چه باک پدر چه بیم مادر

سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چِگل / شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی؟

بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است / که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه‌چین دارد

عشق تو بربود ز من مایه مایی و منی / خود نبود عشق تو را چاره ز بی‌خویشتنی

او می‌رود دامن‌کشان من زهر تنهایی چشان / دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می‌رود

پای ما لنگ است و منزل بس دراز                         دست ما کوتاه و خرما بر نخیل

ای آن‌که غمگنی و سزاواری                               واندر نهان سرشک همی‌باری

من دوست می‌دارم جفا کز دست جانان می‌برم                  طاقت نمی‌دارم ولی افتان و خیزان می‌روم

مرا به روز قیامت مگر حساب نباشد                           که هجر و وصل تو دیدم چه جای موت و اعادت