شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 5657

از بتان آن طلب ار حسن‌شناسی ای دل / کاین کسی گفت که در علم نظر بینا بود

یاد باد آن که چو چشمت به عتابم می‌کشت / معجز عیسوی‌ات در لب شکرّخا بود

یاد باد آن که در آن بزمگه خلق و ادب / آن که او خنده مستانه زدی، صهبا بود

یاد باد آن که چو یاقوت قدح خنده زدی / در میان من و لعل تو حکایت‌ها بود

 کمان ابرویت را گو بزن تیر/ که پیش دست و بازویت بمیرم

غم گیتی گر از پایم درآرد/ به جز ساغر که باشد دستگیرم

برآی ای آفتاب صبح امید/ که در دست شب هجران اسیرم

به فریادم رس ای پیر خرابات/ به یک جرعه جوانم کن که پیرم

منیژه سبک آتشی برفروخت                   که چشم شب قیرگون را بسوخت

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه              کز دست غم خلاص من آنجا مگر شود

درِ آفاق گشاده‌ست و لیکن بسته‌ست          از سرِ زلفِ تو در پای دلِ ما زنجیر

دو چشمش به سان دو نرگس به باغ           مژه تیرگی برده از پرّ زاغ