شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یازدهم : پایه های آوایی همسان دو لختی | آزمون شماره 7854

خورشید را کسوفی مه را بود خسوفی

گویند جمله یاران باطل شدند و مردند 

باطل نگردد آن کو بر حق کند تولا

گر سیل عالم پر شود هر موج چون اشتر شود

دلا زین تنگ زندان‌ها رهی داری به میدانها / مگر خفته است پای تو، تو پنداری نداری پا (مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن)

یاد داری که ز مستی با خرد استیزه بستی / چون کلیدش را شکستی از که باشد فتح بابت (فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن)

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود / از گوشهای برون آی، ای کوکب هدایت (مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن)

من ز سلام گرم او آب شدم ز شرم او / وز سخنان نرم او آب شوند سنگ‌ها (مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن)

گل ز بلبل روی می‌پوشد هنوز / ای صبا برخیز و بردار این حجاب

حاصل عمرم سه سخن بیش نیست / خام بدم پخته شدم سوختم

وقت ضرورت چو نماند گریز / دست بگیرد سر شمشیر تیز

هر که در او جوهر دانایی است / بر همه کاریش توانایی است

تا چند در این وادی بر جان و دلم لرزم                                                                                        کانجا به دو جو جان را مقدار نمی‌بینم

خواهم که شوم به بام عالم بر                                                                                        چه چاره که نردبان نمی‌یابم

تا سر نهاده‌ام به ارادت به پای دوست                                                                                        آماده ملامت یک شهر دشمنم

گر نور تو در خلق نبینم ز دو گیتی                                                                                        هم گوش فرو بندم و هم گوشه نشینم