شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 6850

اگر نزاری و زردی مرا ز عشق رسید / نه عاشق است درخت از چه گشت زرد و نزار

به خدا که پرده از روی چو آتشت برافکن / که به اتّفاق بینی دلِ عالمی سپندت

نعیم هر دو جهان پیش عاشقان به ‌جویی / که این متاع قلیل است و آن عطای کثیر

بر سر تربت ما چون گذری همّت خواه / که زیارتگه رندان جهان خواهد بود

همه شب تا به سحر از غم رویت شادیم / به امیدی که بیایی تو به غم‌خواری ما

اگر روزی به دست آرم سر زلف نگارم را / شمارم مو به مو شرح غم شب‌های تارم را

از بناگوش و خط سبز تو بس در عجبم / کز کجا برگ گلی مشک ‌تر آورده برون

مسلم است بر آن شمع‌ها سرافرازی / که زندگانی خود را به انجمن بخشند

من گدا، هوس سرو قامتی دارم           که دست در کمرش جز به سیم و زر نرود

نقش مستوری و مستی نه به دست من و توست             آن چه سلطان ازل گفت بکن آن کردم

ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت             به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد               عارفان را همه در شرب مدام اندازد