شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 5181

عشوه دادند که بر ما گذری خواهی کرد / دیدی آخر که چنین عشوه خریدیم و برفت؟

مرا بسود و فرو ریخت هر چه دندان بود / نبود دندان لا بل چراغ تابان بود

سعدیا گر قدمت راه به پایان نرساند / باری اندر طلبش عمر به پایان برسانی

سر آن داری کامروز مرا شاد کنی؟ / دل مسکین مرا از غمت آزاد کنی؟

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند / نیاز نیم‌شبی دفع صد بلا بکند
سینه خاقانی و غم تا نزند ز وصل دم / دعوی عشق و عاشقی تا ز سگان کیست او

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم / دولت صحبت آن مونس جان ما را بس
از تو بپرسند درازای شب / آن کس داند که نهفته است دوش

چنین کنند بزرگان چو کرد باید کار / چنین نماید، شمشیر خسروان آثار
راستی آموز، بسی جوفروش / هست درین کوی که گندم‌نماست

گفت آن یار کزو گشت سَرِ دار بلند / جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد
بر بال عقاب آمد آن تیر جگردوز / وز ابر مر او را به سوی خاک فروکاست

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت          که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست          می‌بینمت عیان و دعا می‏فرستمت

سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند          پری‌رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند

ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود          وین راز سر به مهر به عالم سمر شود