شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - فارسی 2 | آزمون شماره 7865

عشق بر یک فرش بنشاند گدا و شاه را / سیل، یکسان می کند پست و بلند راه را 

برق چون ابر بهار از کش من گریان گذشت / سیل گرد آلود خجلت، زین ده ویران گذشت

عشق چون آید برد هوش دل فرزانه را / دزد دانا می کشد اول چراغ خانه را 

از ملک برتر می شوی چون عقل را رهبر شوی / کار است این کار است نه در عشق دانشور شدن 

زمانه گر بزند آتشم به خرمن عمر / بگو بسوز که بر من به برگ کاهی نیست

گر به عمر خویش با تو برآرم دمی / حاصل عمر آن دم است باقی ایام رفت

در ره عشق شد کس به یقین محرم راز / هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد

راز عشق از دل برون افتاد و رسوایی کشید / شد پریشان گنج تا غافل شد از ویرانه ها 

ما را خدای دیگر باید که او را می‌پرستیم. 
 

اگر به دادۀ خدا قانع بودی و خرسند نمودی ، ردای من به بازار به گرو نرفتی.
 

بیرق علم از جهل نگون‌سار گردد و همیشه حق منصور باشد.
 

نیک کوفته شد و پای راست افگار شد.
 

ادبار: نیک بختی، روی آوردن، تازیدن

یک دوال: یک لایه، یک پاره، یک پوشش ضخیم از کاغذ یا پارچه

زر پاره: قراضه و خُرده زر، زر سکه‌شده

چاشتگاه: هنگام چاشت، بعدازظهر

 از حیای لب شیرین تو ای چشمه نوش / غرق آب و عرق اکنون شکری نیست که نیست

اشک غماز من ار سرخ برآمد چه عجب / خجل از کرده خود پرده دری نیست که نیست

 چو هر چه هست همه اصل خویش می‌جویند / ز شوق، جمله ذرات در سفر بینی

زان شراب ناب بی‌غش ده که اندر صومعه / صوفی صافی به بوی جرعه‌ای غش می‌کند

چون ماه نو تواضع اگر خوی خود کنی / آفاق را به قد دو تا می‌توان گرفت

ابر است در عطیه و بحر است در درون / خاک است در تواضع و چرخ است در جلال

شبنم به آفتاب رسید از فتادگی / بنگر که از کجا به کجا می‌توان شدن

می‌شود هر کس به مقدار تواضع سربلند / قطره ناچیز گردد گوهر از افتادگی